6 Mayıs 1972 sabahı Atilla İlhan, radyodan duyduğu haberin etkisi altındaydı. Karşıyaka’dan İzmir vapuruna bindi. Hava bulanık, deniz çalkantılıydı. Mahur Beste işte o anda yazıldı, üç yiğit için... Deniz, Hüseyin, Yusuf için...
Söz de müthiştir beste de... 1993 yılında Ahmet Kaya besteledi. Güfte içinde geçen “Müjgan” sanıldığı gibi bir kadın adı olarak kullanılmamıştır. “Müjgan” Farsça’da “Kirpikler” anlamına gelir. Usta, müjganla ben ağlaşırız demekle “ben ve kirpiklerim birlikte ağlarız” demek ister aslında.
Okuyalım ve söyleyelim mi birlikte? Haksızlıklara, acılara, ölüme inat... Onlar için... Deniz için... Hüseyin için... Yusuf için... O aydınlığı çalkalayan gülüşleri için...
“Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar müjganla ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar müjganla ben ağlaşırız
Bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı
Güneşten ışık yontarlardı sert adamlardı
Hoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı
Gittiler akşam olmadan ortalık karardı
Bitmez sazların özlemi daha sonra daha sonra
Sonranın bilinmezliği bir boyut katar ki onlara
Simsiyah bir teselli olur belki kalanlara
Geceler uzar hazırlık sonbahara”
Commenti