Venedik’in en ikonik köprüsü kuşkusuz Ahlar Köprüsü’dür. Büyüleyici göründüğüne bakmayın, İtalyanca’da Ponte dei Sospiri olarak bilinen köprünün oldukça karanlık bir geçmişi var.
🔗
Venedik’in kanal kenarındaki iktidar kalesi olan Dükler Sarayı kompleksinde yer alan bu kapalı köprü, sarayın eski hapishanesi ve mahkeme salonlarını dar kanal boyunca yeni inşa edilen bir hapishaneye bağlamak için 1614 yılında inşa edilen köprünün mimarı Antonio Contino. Köprünün bu adı karanlık bir geleceğe götürülürken kafeslerin arasından Venedik’in güzelliğine bakan mahkûmların umutsuz iç çekişlerinden geliyor.
🔗
Köprü korkunç amacına rağmen son derece dekoratiftir: kıvrımlar, volütler ve pilasterler gibi klasik motifler dış cephesini süslerken, bir dizi yüzünü buruşturan heykel kafası da köprünün kemerindeki tüneklerden kanalın sularını seyreder.
🔗
Dünya çapında Ahlar Köprüsü olarak bilinmesine rağmen, romantik ismine ancak 19. yüzyılda kavuşmuş. Ünlü çapkın Giacomo Cassanova, 1756’da hapishaneden kaçışını anlatırken köprü hakkında bilgi verir. Ondan bir yüzyıl sonra köprüyü bildiğimiz isimle ölümsüzleştiren ise romantik dönem şairlerinden ve ara sıra Venedik’te ikamet eden Lord Byron olmuştur. Köprüden söz ettiği satırlar, epik şiiri Childe Harold’s Pilgrimage’ın dördüncü kantosunda yer alır.